Gazanske hronike (II dio): Kako izgleda opsada

Izraelska politika izolacije Gaze od Zapadne Obale predstavlja postepeni proces koji je počeo u ranim 1990-im. Proces je ubrzan nakon Hamasove pobjede na izborima 2006, a ubrzo nakon Hamasovog preuzimanja kontrole nad Gazom 2007. čak i pojačan, dovodeći stanovništvo Gaze do tačke gdje je 96% stanovništa, koje broji 1,5 milion ljudi, zavisno od humanitarne pomoći.

Ova „perverzna“ situacija je presedan u međunarodnim odnosima u kojoj humanitarne oganizacije produžuju izraelsku okupaciju dostavljajući osnovne životne namirnice civilnoj populaciji na teritoriji na kojoj se namjerno zbog političkih razloga pogoršavaju humanitarne i ekonomske prilike, sve uz blagoslov izraelskog Vrhovnom suda, objašnjava Roy.
UN je nedavno zaključio da 1,1 milion ljudi, ili 75% ukupne populacije, živi ispod potrošačkog minimuma. Nekih 70-80% građana živi sa manje od jednog dolara dnevno, stopa nezaposlenosti kreće se oko 60%.
UN tvrdi da oko 10.000 stanovnika Gaze nema pristup pitkoj vodi, dok oko 60% – oko milion ljudi- nema redovan pristup istoj jer su suočeni sa stalnim redukcijama pitke vode. Potrošnja vode u Gazi čini trećinu od onoga što Izraelci potroše samo nedaleko od Gaze. Najzad, izraelska blokada Gaze je dovela do situacije da „čitav sistem vodosnadbijevanja može kolapsirati svake minute“, za njegovo ponovno osposobljenje „bila bi potrebna stoljeća“,  tvrdi se u izvještaju Međunarodnog komiteta Crvenog krsta i UN-ovih zvaničnika.

Slična situacija je i sa sistemom odvoda kanalizacionih voda, čiji opravak je na čekanju zbog zabrane uvoza potrebnih rezervnih dijelova. Kao rezultat toga, 29 miliona galona sirove i neprocesionirane otpadne vode se svakodnevno ulijeva u Mediteran. Pedeset šest procenata djece pati od akutne anemije na tom području, ovu informaciju je potvrdio prof. Richard Falk, bivši zvaničnik UN-a. Također, dodao je da su potrebne hiljade slušnih aparata za djecu, čiji sluh je oštećen čestim probijanjem zvučnog zida od strane izraelske vojne avijacije.

Stepen i jačinu ovog tipa torture je nemoguće ispravno razumjeti samo na osnovu brojeva, ali pokušajte zamisliti situaciju u kojoj tri četvrtine stanovništva u vašem gradu nemaju dovoljno hrane ili vode da nahrane sebe i svoju djecu, gdje je ogromna većina nezaposlena, gdje gotovo svi žive od manje od dolara dnevno, i ovo je krucijalno, da je to sve planski izazvano kao rezultat političke odluke stranih vlada, koje te usput drže i u vojnoj okupaciji već više od četiri decenije.

Ova užasna situacija nije rezultat zemljotresa ili velike poplave, ona je rezultat dobro planirane politike Izraela, podržane od njihovog pravosuđa, zajedno sa zapadnim silama, SAD-om i Evropskom Unijom.

Profesor Avi Shlaim se jednom prilikom osvrnuo na situaciju u Gazi riječima: „Velike sile su nametnule ekonomske sankcije ne okupatoru, nego okupiranom, ne tlačitelju, nego potlačenom.“

Aditya Ganapathiraju