Djeca u egipatskim zatvorima

IslamBosna.ba- Oko pet sati ujutru, u četvrtak 14. oktobra prošle godine, čula se snažna lupnjava na vratima stana u kojem je živio Usame Rida, dječak od šesnaest godina. Ta lupnjava je u duši Usamine majke prizvela strah. Ona se nerado prisjeća lupnjave policije u vrijeme vladavine svrgnutog egipatskog predsjednika Husnija Mubaraka. Tada su odveli njenog supruga, koji je posljednje dahne ispustio u toku masakra na trgu Rabi’a, gdje je ubijen, a iza sebe je ostavio svog jedinog sina Usamu koji bi trebao brinuti o porodici.

Uplašena majka je otvorila vrata, da ih ne bi izvalili, kako su prijetili. Tada je jedan od policajaca odgurnuo galameći: “Gdje ti je sin, terorista, uhapsit ćemo ga zato što se bori protiv države.” Onda je jedan od policajaca upao u Usaminu sobu i izvukao ga od sestara, stavljajući mu na ruke čelične okove i odvodeći ga u neobilježenom civilnom automobilu.

Usamina majka, dječaka koji je osuđen na tri godine zatvora, prepričava detalje njegovog hapšenja. Ona kaže: “Usame je dvije sedmice bio zatvoren na nepoznatom mjestu. Tragali smo za njime u svim policijskim stanicama. Tek nakon dvije sedmice je izveden pred tužilaštvo sa očiglednim znacima mučenja. Vidljivi su bili znaci mučenja strujom.”

Gospodin Muhammed (pravo ime skriveno iz bezbjedonosnih razloga, poznato redakciji) 19 godina, uhapšen je i bio je zajedno sa Usamom u Prvoj policijskoj stanici u Nasr City-ju, a koji je kasnije pušten, opisuje trenutke provedene sa Usamom u ovoj stanici: “Usame i ja smo bili zarobljeni u sobi br. 4. Dugoj četiri i širokoj tri metra. U njoj je toalet bez vrata i slabo je osvijetljena i u njoj se nalazi oko 65 zatvorenika. Četrdeset pet je spavalo na podu ćelije na bokovima (kako bi zauzeli manje prostora) a ostali su morali da čekaju svoj red na spavanje. Plaćali smo dnevno po dvadeset egipatskih funti (oko dva ipo dolara) najstarijem krivičnom zatvoreniku u zatvoru, a sve po naređenju načelnika policije.”

Prema njegovim riječima Usame je bio prinuđen klanjati stojeći, nije mogao obaviti u takvoj gužvi ruku’ i sedždu. Tek nakon što su platili mnogim u zatvoru ozbiljne novčane svote premješteni su u ćeliju br. 1 u kojoj je bilo samo oko dvadeset zatvorenika. Ćelija je imala ventilator a i kupatilo je imalo vrata.

Drugi primjer maloljetnika u egipatskom zatvoru je Ibrahim Rida Ahmed, dječak od 17 godina koji je iz jednog egipatskog sela krenuo u Mensuru sa majkom da se raspita oko nekih pitanja vezanih za nastavak školovanja. Zadesili su se ispred univerziteta u toku studentskih demonstracija i tada je i ovaj dječak uhapšen. Njemu su na teret stavljene brojne optužbe, a između ostalih “paljenje univerzitetskih vrata, napad na obezbjeđenje univerziteta i ugrožavanje javnog reda i mira.”

Iz uvida u medicinsku dokumentaciju ovog dječaka, vidi se da on od svoje pete godine ima atrofiju moždanih ćelija i djelimično je paraliziran, što mu  onemogućava da upotrebu sluha na lijevom uhu i zatvaranje oka. Također, ne može podnijeti buku i toplotu. Medicinski dosije koji je bio u sudskim spisima nije spriječio sud da ovog dječaka osudi na pet godina zatvora, da bi kasnije bila preinačena u dvije godine.

Majka jednog od dječaka priča: “Mog hendikepiranog sina su bez ikakva razloga i objašnjenja mučili, udarali i zlostavljali elektro-šokovima. Isto tako je mučen i nakon što je premješten u zatvor u Merdžu.” Nakon te ispovijesti, majka se pita: “Zar moj sin, invalid, može biti terorista, rukovodilac terorističke ćelije koja je prijetnja policiji i vojsci.”

Muhammed Bakir, jedan od advokata priča da je Prvoj policijskoj stanici privođeno dosta djece, neka su otpuživana zbog verbalnog delikta a ne zbog zločina. Jedan od slučajeva je izazvao čuđenje kada je jedan dječak, od 16 godina optužen za učestvovanje u ubistvo bivšeg egipatskog predsjednika Envera Sadata (ubijenog 1981. godine) jer su u njegovom mobilnom telefonu pronašli snimak ubistva sa Youtube-a.

Prema izvještaju organizacije Sloboda za djecu, u periodu od juna 2013. do oktobra 2014. godine zabilježeno je 370 slučajeva zatvaranja maloljetnika u egipatskim zatvorima.

U kairskom regionu broj uhapšenih maloljetnika je 22, u Gizi, u Aleksandriji 146, Kaljubiji 6, Dakhaliji 94, Garbiji 1, Šerkiji 4, Buhejri 16, Dimjatu 17, Porsaidu, 31, Ismailiji 17, Suecu 4, Fejjumu i Sohadžu po jedan, a u Benu Suvejfu 3. Dva slučaja nisu identifikovana.

Portal na arapskom al-Arabi al-džedid je usporedio te podatke sa onim od novembra 2014. do sada, i došao do cifre od  1.078 slučajeva hapšenja maloljetnika u Egiptu. Od tih slučajeva osam maloljetnika je osuđeno na doživotnu robiju ili smrtnu kaznu, među njima i jedno sirijsko dijete, a dvadeset ih je predato vojnom sudu.

Ovakve presude su donešene uprkos tome što se u članu 111 Zakona o djetetu iz 1996. i amandmanima iz 2008. decidno navodi “da se na smrtnu kaznu ili oštru zatvorsku kaznu ne može osuditi dijete koje je u vrijeme izvršenja zločina za koji je optuženo imalo manje od 18 godina.”

Ministarstvo unutrašnjih poslova Egipta odbacuje ovakve tvrdnje, tvrdeći da su ovi brojevi nerealni i da se time želi podriti ugled Egipta u inostranstvu.

IslamBosna.ba