SAFF 312: Evropski trijumf istine nad islamofobijom

Evropa je na ovaj način posvjedočila ne samo da umije uvažiti istinu, već da je bez vjerskih predrasuda spremna i boriti se za tu istinu. Veliki je to i pozitivni signal za sve muslimane u Evropi, ali i za sve evropske različitosti, koje imaju razloga vjerovati kako islamofobija polahko gubi na snazi. Kao i svaka rezolucija, tako i ova koja je odbila laž Doris Pak o tzv. vehabizmu, i koja je podjednako osudila sve vrste ekstremizma na zapadnom Balklanu, imat će dalekosežne utjecaje na tretman ekstremizma, ali i na tretman izmišljotina o tzv. islamskom radikalizmu i tzv. vehabizmu. Bošnjake posebno zanima razotkrivanje istine o višegodišnjoj hajci na Islamsku zajednicu i reisu-l-ulemu Cerića, jer je odveć jasno kako se ti napadi, u izvedbi „sarajevskih medija“, dirigiraju većinom iz Beograda i Banja Luke, ali i iz Zagreba i „zapadnog Mostara“. Izmišljanje radikalizma u Bošnjaka bilo je priprema terena za genocid, kao što je danas čišćenje terena od počinjenog genocida, a za to su direktno zaniteresirani srpski i hrvatski obavještajni centri. Oformljeno je tržište izmišljotina, sa tarifom i bogatim nagradama, a na to tržište upecali su se mnogi Bošnjaci koji su za prljave pare više blata bacili po bošnjačkoj žrtvi, nego po ratnim zločincima. Vrijeme koje je pred nama će rezultirati velikim istraživanjima ovog fenomena – da se kompletna struktura dejtonske države, uz tzv. civilno društvo, stavi u službu proizvodnje jedne virtualne izmišljotine, o postojanu nečeg što ne postoji, a što je navodno najveća prijetnja stabilnosti zapadnog Balkana. Kakvi mladi četnici i neoustaše?! Njih niko više i ne vidi, od te silne izmišljotine o tzv. vehabijama. Činjenica da je Evropski parlament odbio velikosrpsku podvalu Doris Pak govori o tome da se istina ipak zna, i da tu istinu evropski parlamentarci ne uzimaju ni od Federalne televizije, ni od „Dana“, „Oslobođenja“ i „Slobodne Bosne“, jer odatle jedino mogu čuti te plaćeničke izmišljotine. Jedini pouzdan i temeljit izvor istine koju je ispoštovao Evropski parlament jeste nekoliko bošnjačkih medija, među kojima je i „Saff“, u kome se godinama već razobličava ova velika podvala. To znači da su samoproglašeni tumači demokratije i medijskih sloboda, odakle je bilo najviše povika na tzv. vehabije, doživjeli veliki poraz, jer će upravo oni narednih godina biti izučavani kao primjer korupcije u medijima, gdje se za velikodržavne pare prodaje i prekraja istina o genocidu nad Bošnjacima. Naspram te jeftine komercijalizacije bosanskih i bošnjačkih interesa, izdižu se ljudski i antifašistički karakteri, kakav je slovenski liberalni zastupnik u Evropskom parlamentu koji je izgovorio historijsku rečenicu: „Pričate o vehabijama, a šutite o genocidu u Srebrenici!“ Upravo on je evropske parlamentarce stavio pred veliku moralnu kušnju, da biraju između istine i laži, nakon čega se dogodio taj evropski trijumf istine. Tako je udaren pečat srama na jedan zlobni pokušaj da se izmišljotina o tzv. vehabijama nadredi istini o genocidu u Srebrenici. Ljudska reakcija Jelka Kacina imat će dalekosežne efekte, jer će prilikom svakog pomena tzv. vehabizma ostati prizvuk da je to nešto što se pokušava nasilu gurati u ime zaborava najvećeg zločina u Evropi nakon Drugog svjetskog rata. Tako i sam pomen tzv. vehabija dobija značenje saučešća u prikrivanju genocida nad Bošnjacima, a što i jeste bila suština cijele priče o tzv. vehabizmu . Snage koje su poražene ovom rezolucijom, a posebno tzv. „sarajevski (licemjerni) mediji“, neće mirovati, oni će i dalje tražiti priliku da služe svojim beogradskim i zagrebačkim gospodarima, na nekim drugim adresama sa kojih se mrzi Bosna i Hercegovina i njen najbrojniji narod. Upravo onako kako je to opisao Kur’an: ”A kad zavlada strah, vidiš ih kako gledaju u tebe kolutajući svojim očima kao pred smrt onesviješćeni; čim strah mine, oni vas psuju svojim oštrim jezicima, škrti da učine bilo kakvo dobro.” (Prijevod značenja, El-Ahzab, 19.).