Iracionalna slika neprijatelja (Peter Widmann)

U Njemačkoj već nekoliko godina postoji grupe ljudi koji pod plaštom „kritike islama“ šire iracionalne slike neprijatelja. Njihovi predstavnici koriste debate o islamu a posebno neprijateljstvo muslimana prema Jevrejima, da bi povećali utjecaj desno-populističkih, desno-konzervativnih i kršćansko-fundamentalističkih krugova u javnom diskursu.

Agitatori koriste tri kanala; na pseudo-naučnom polju publikacija njihovi izdavači predstavljaju islam kao bauk, ne uzimajući u obzir ni historijske niti sociološke činjenice. Na internetu su aktivne anti-muslimanske stranice kao što su „Politically Incorrect“, „Akte Islam“ ili „Die grüne Pest“, čiji je cilj borba protiv navodne islamizacije Evrope. Na lokalnom nivou nastale su brojne inicijative protiv izgradnje džamija koje u svakoj muslimanskoj bogomolji vide ispostavu islamske okupacije Evrope.

Aktivisti i bloggeri na internetu pokušavaju svoju mržnju utemeljiti na tvrdnjama iz pseudo-naučnih knjiga i njihove autore pozivaju na svoje tribine. Na ovaj način je nastala dobro organizovana mreža, koja kroz prodaju knjiga, reklama na svojim stranicama i rasturanjem propagandnih članaka pored političkog stremi i ka finansijskom dobitku.

Islam se prikazuje kao opasnost za čovječanstvo

Ovi ljudi vide islam kao najveću opasnost za čovječanstvo današnjice. Oni nemaju ništa zajedničko sa ozbiljnim posmatračima koji kritikuju određene organizacije, njihov program ili djela. Kao ni sa naučnicima, socijalnim ili pedagoškim stručnjacima koji sa jasno definisanim i empirički dokazanim fenomenima posmatraju migrante. Cilj „kritičara islama“ je stvoriti generalnu sumnju naspram muslimana, da je islam sam od sebe jedna nasilnička ideologija koja je uperena protiv Jevreja, žena, homoseksualaca i demokratije, tako da je integracija njegovih pripadnika u zapadna društva osuđena na propast.

Bilo bi pogrešno ovaj trend interpretirati kao ekstremnu reakciju napada 11.09. ili ubistva holandskog režisera Theo van Gogha. Anti-islamska propaganda seže još dalje. Ona je radikalizirala populističku i ekstremističku retoriku ’80-ih i ’90-ih godina iz bojazni od navale stranaca u Njemačku. Tih godina su agitatori u svemu stranom, a prije svega u azilantima, vidjeli parazite i kriminalce. Danas je proklamisana opasnost još veća: Nijemcima i Evropljanima prijeti – po centralnom pojmu propagande – “islamizacija” i ugnjetavanje kroz vladavinu strane kulture, koja bi od okcidenta malo toga ostavila.

Retorika počiva na ekstremističkim tradicijama

Desno-populistička propaganda, na to je ukazao profesor politike Oliver Geden, se hrani jednim početnim mitom. Prema njemu, šuteća većina domaćeg stanovništva je izložena dvjema opasnostima: jednoj vanjskoj, a to su manjine, i jednoj unutarnjoj, a to su elite, „političari“ koji su zanemarili interese naroda i povezali se s manjinama. Paušalna kritika islama počiva na ovoj mustri. Pored nje dolaze još i drugi motivi koji su prisutni među desničarima; mržnja prema strancima, scenario propasti sopstvene kulture, za koji su krivi liberalci, “pripadnici generacije iz 1968. godine“. Populisti sebe predstavljaju kao ljude bez dlake na jeziku koji ruše tabue, i kao borce protiv diktature politično korektnih krugova.

Upitnost slobode vjere

U jednom aspektu, antiislamska propaganda odudara od klasnične propagande ekstremne desnice: u njihovim publikacijama se često nalazi veoma pozitivna slika jevrejstva i Izraela. Sa svojom organizacijom „Pax Europa“ je nekadašnji novinar „Frankfurter Allgemeine Zeitung“ i okorjeli neprijatelj islama,Udo Ulfkotte htio braniti „evropsku kulturu koja je prožeta kršćansko-jevrejskim duhom“. Tzv. „apel iz Wertheima“, kojeg su potpisali protivnici gradnje džamija su tražili da se muslimanima ukine sloboda vjeroispovjesti. To su pravdali „kršćansko-jevrejsko-humanističkom“ tradicijom Evrope.

U kompaktnoj formi ovi, kao i novi motivi se nalaze u djelima autora Hans-Peter Raddatza, kojeg anti-islamski krugovi slave kao naučnog heroja. Nakon 2001. godine ovaj je u kratkim vremenskim intervalima izdao nekoliko pseudo-naučnih knjiga sa naslovima „Od Boga do Allaha“, „Od Allaha do terorizma“, i kao posljednju „Allah i Jevreji – islamska renesansa antisemitizma“. Raddatz nastupa kao fahman i sebe oslovljava kao „elder statesman orijentalistike“. On jeste doduše, 1967. godine doktorirao na univerzitetu u Bonu na orijentalistici. Ali nakon toga bio je zaposlen u privredi. Tek će se u drugoj polovici ’90-ih godina u javnosti prikazati kao autor, da bi se borio protiv prijeteće islamizacije Zapada.

Ciljna grupa: Ultrakonzervativci

Umjesto stručne publike, Raddatz je tražio okruženje u kojemu ultrakonzervativci, bez ikakvog ustručavanja, nailaze na desne ekstremiste. Od 1997. do 2001. pisao je članke za desničarski sedmičnjak “Junge Freiheit”. Nakon napada 11. septembra, mutirao je u stručnjaka za islam za šire mase. Pri tome je ostao vjeran svojim ubjeđenjima. U njih spadaju žalopojka nad izgubljenim identitetom, vjerovanje u teorije zavjere i poimanje svijeta u apsolutnim neprijateljstvima. Tako se on, u knjizi „Allah i Jevreji“, zalaže za radikalne poteze. Pišući o ’Moriskosima’ – prisilno pokrštenim muslimanima Španije iz ranog 17. stoljeća, Raddatz kaže: Progonstvo španskih muslimana je bilo neophodno, jer su tadašnji „odgovorni“ kasno reagovali. Danas se blokira svaki pozitivni potez, jer slovi da je ‚populističan’ ako ne i rasističan. Zbog toga će posljedice biti drastičnije nego one u Španiji.

U Raddatzovom pogledu na svijet do izražaja dolazi četvrta komponenta – reinterpretacija historijskih činjenica žrtve i počinilaca. Po njemu su Nijemci buduće žrtve genocida od strane muslimana. Knjiga “Allah i Jevreji” završava upozorenjem: Ako se Nijemci ne pokažu sposobnim i ne stanu u kraj ovakvom razvoju, pored utjecaja Amerike, ne postoji razlog zbog kojeg bi se sudbina jevrejskog naroda kao žrtve završila na Evropi i to počinjući sa narodom počinilaca – Nijemcima.

Islam se predstavlja kao genocidalna vjera, a muslimani kao glavni neprijatelji Jevreja kako u prošlosti tako i u sadašnjosti. Na ovaj način Raddatz i drugi “kritičari islama” pokušavaju ublažiti evropski historijat proganjanja Jevreja.

Napisao: Peter Widmann, naučni asistent na berlinskom centru za istraživanje antisemitizma.
Izvor: Der Tagesspiegel
Prijevod s njemačkog: IslamBosna.ba