Amerika ostaje zemlja neograničenih mogućnosti. Međutim, trenutno, to je zemlja neograničenog gnjeva i neslaganja o pitanju balansa političke snage. Ove teorije konflikta mogu se formulirati iz nekoliko respektabilnih istraživanja i anketa.
Teorija 1: predsjednik Barack Obama je odradio jednu godinu od svoje trijumfalne izborne pobjede. 1/3 američkih glasača misli da je zemlja na pravom putu – što je jedna loša brojka, slična brojci koju je imao George W. Bush na kraju vladavine svoje administracije. Odobravanje Obami je palo ispod granice od 50%. On je izgubio sposobnost svoje partije da oblikuje budućnost s izborima za Senat u Masačusetsu. Da se kongresni izbori drže danas republikanci bi pobijedili sa 48% glasova, naspram 45% koje bi imali demokrati (prema tvrdnjama “The Washingtona Posta”). Novine opisuju republikance kao one koji su “u usponu”.
Teorija 2: republikanci su veliki gubitnici. Ljudi su sve bjesniji na njih zbog njihovih taktika opstruiranja, više nego što su ljuti na predsjednika. Odobravanje Obami iznosi 47,6%, što se može uporediti s 20,4% koje javnost daje Kongresu. Da se izbori održe danas, prema tvrdnjama “New York Timesa”, demokrati bi pobijedili sa 45% naspram republikanskih 42%. Novine zaključuju da Obama ostaje u vođstvu.
Najmoćnije snage koje su u igri su pune bijesa i ljutnje na sistem, te odbacivanja političara u cjelini. To je odlika i nit koja se provlači kroz sve stranačke linije, iako i tu ima razlika u intenzitetu. Čak i među demokratima, kako tvrdi magazin “The Economist”, samo 4% se opisuje kao “entuzijastični”, dok 30% opisuje sebe kao “zadovoljni”. 35% kaže da su “nezadovoljni, ali nisu bijesni”, dok 24% sebe opisuje kao “nezadovoljne i bijesne”. Među republikancima, 60% kažu za sebe da su “nezadovoljni i bijesni”, dok 31% se opisuje kao “nezadovoljni, ali nisu bijesni”. 52% nezavisnih kažu da su” bijesni”, dok 32% kaže za sebe da su “nezadovoljni, ali nisu bijesni”.
73,4% glasača su nezadovoljni s Kongresom i u historiji nikad nije bio toliki procenat nezadovoljnih. Isto se to odnosi na brojku glasača koji kažu da ne bi glasali za zadržavanje svojih vlastitih predstavnika – više od 50% glasača – a nezadovoljstvo pogađa svakoga. 1994. i 2006. godine, kad su Bill Clinton i George W. Bush izgubili većinu, ovi izbori su bili protesti protiv ovih predsjednika. Danas, bijes je usmjeren istom snagom protiv istaknutih ljudi i u opoziciji. Čak i John McCain se mora zabrinuti oko svoga ponovnog izbora.
Ova atmosfera bi trebala prisiliti obje partije da naprave kompromise da bi ponovo zadobili povjerenje američkog naroda. Bijes je rezultirao protestom nekih manjina i manjinskih organizacija, koji ne žele nikakav kompromis s Obamom. A iako su oni samo 10% glasačkog tijela, niko od republikanaca im se ne usuđuje suprotstaviti. Razne manjine i manjinske organizacije suprotstavljaju se svemu, Kongres se čini nesposobnim da izađe u susret svim njihovim zahtjevima i da im da podršku u svemu – tako da se čini da je Amerika u jednoj krizi vladavine, krizi upravljanja, makar do izbora u novembru. I čak i onda se može desiti da se ne riješe ova goruća pitanja političke vlasti i snage.
Piše: Christoph von Marschall
Izvor: Watching America