IslamBosna.ba– 20. maja, 1992. godine Centar za stateška istraživanja Para Jelajin je na istoimenom izraelskom univerzitetu održao simpozij pod nazivom „Izraelski stav prema sektaškim i etničkim grupama na Bliskom istoku.“ Na ovom skupu učestvovali su predstavnici brojnih vjerskih i etničkih manjina koje žive u arapskim zemljama, a koje su aktivne u manjinskom projektu čiji cilj je podjela i ustinjavanje arapskih zemalja na vjerskim, sektaškim i etničkim temeljima.
Ono što je okupilo cioniste i manjine na jednom mjestu jeste položaj Izraela, kao manjinske zemlje okružene, arapsko-islamskim zemljama. Tu je Izrael obznanio strategiju svoja opstanka, gdje navodi da je „njegov opstanak moguć jedino u okolnostima kada izazove cijepanje ostalih država i raseljavanje stanovništva. Ovo je strateški činilac opstanka Izraela i ukoliko se to ne dogodi Izrael nema budućnosti, bez obzira kolika njegova površina bila.“
Kao rezultat zajedničkih okolnosti u kojima se nalaze cionisti i nosioci sektaško-manjinskih projekata u arapskim zemljama, ovaj simpozij je izdao preporuku „da su ove manjine partneri Izraela u sudbini na Bliskom istoku i da zajedno sa Izraelom trebaju izvršiti pritisak na islam i arapski nacionalizam.“
Na kraju ovog simpozija, postignuta je saglasnost da je zajednički interes cionista i manjina u arapskim zemljama suprotstavljanje arabizmu i islamu i odbacivanje svakog vida arapsko-islamskog jedinstva i preporoda.
Istok je svo vrijeme islamske historije živio ne poznajući termin „manjina“ i „manjine“, a u okviru „ummeta-zajednice“ koja u sebi objedinjuje različite vjerske i etničke pravce. Zapadno-kolonizatorski uspjeh u formiranju cionističke tvorevine podstakao je tendencije manjina da krenu putem fragmentacije i sektaškog separatizma, umjesto dotadašnje koegzistencije i suživota.
11. septembra 1952. godine, prvog mjeseca faraonske koptske 1669. godine u Egiptu je osnovano Udruženje koptske zajednice u kojem je proglašeno da su Kopti posebna zajednica (ummet). U proglasu ove organizacije istaknuti su zahtjevi da se iz egipatskog ustava izbace odredbe koje Egipat definiraju kao zemlju čija zvanična religija je islam, a jezik arapski. Oni su zahtjevali da se država definiše kao „egipatska“, a ne arapska ili islamska. U tom svom proglasu oni navode da je Egipat koptska zemlja, koju su od njih oteli Arapi muslimani prije 14 vijekova, da su Kopti iz faraonske loze, vjera Egipta je kršćanstvo, ustav Egipta će biti Evanđelje, a jezik koptski.
Ova organizacija je imala svoj grb i svoju posebnu odjeću. Grb joj je bio u obliku krsta okačenog na Evanđelje, a imala je i svoju zvaničnu himnu koja je pjevana na svim njihovim skupovima. Otvarali su i posebne škole u kojima se izučavao koptski jezik.
Ova organizacija je zabranjena 1954. godine, a njeni vođe su pohapšeni nakon sukoba sa zvaničnom Crkvom, ali njihove ideje su doprle i opstale do koptskih krugova. Tako, naprimjer, episkop Grigorije (1919-2003) zadužen za obrazovanje, naučna istraživanja i postdiplomske studije Ortodoksne crkve je pisao: „Koptski jezik je naš jezik. To je naša prošlost i naša sadašnjost. To je jedan od najsnažnijih oslonaca na koga se oslanjaju kršćani i to je tvrđava koja nas čuva od kolonizacije pridošlica.“
Episkop Tamus, član Svetog društva, u predavanju na američkom institutu Hedson, u julu 2008. godine izjavio je: „Kopti osjećaju poniženje kada ih drugi nazovu Arapima. Koptski jezik je maternji jezik Egipta i Kopti se bore protiv tendencija poarabljenja i islamizacije. Crkva čuva ovo naslijeđe sve dok ne nastupi vrijeme da se obnovi naša država na temeljima koptizma. Muslimani su ti koji ponižavaju Kopte od vremena arapske okupacije Egipta.“
Dr. Luis Aud (1915-1989) opisuje arapski jezik kao „jezik pridošlica i kao okove kojih se treba osloboditi.“ To su, dakle, proglasi manjina u arapskim zemljama koji su posljedica cionističkog djelovanja na teritoriji Palestine.
Autor: Muhammed Ammara
Prijevod i obrada: IslamBosna.ba