Masakr u Sabri i Šatili bio je ratni zločin označen kao genocid kojeg su nad nenaoružanim palestinskim civilima, od 16. do 18. septembra 1982. godine, u izbjegličkim logorima Sabra i Šatila u južnom Bejrutu, počinili Falangisti (militantni libanski kršćani) pod patronatom Izraelskih odbrambenih snaga.
PLO i izraelska okupacija Libana
Liban je od nezavisnosti imao svoje unutrašnje tenzije: muslimanima, koji su činili tri petine ukupnog stanovništva, odgovarao je arapski uticaj Egipta, Sirije i Irana;
kršćanima, koji su činili dvije petine stanovništva, više je odgovarao uticaj Zapada – Sjedinjenih Američkih Država i Evrope.
Kada je 1970. godine Jordan protjerao Palestinsku oslobodilačku organizaciju iz zemlje, PLO se prebacuje u Liban i uzrokuje dodatnu nestabilnost među domicilnim stanovništvom. Tenzije 1975. godine prerastaju u otvoreni građanski rat između PLO i Falangista, a bombaški napadi i nasilje nad civilima postaju svakodnevica. Situacija u krvavom nadmetanju između Falangista i PLO dostiže vrhunac kada Izraelske odbrambene snage – IDF pokreću invaziju na Liban 1982. godine. Bachir Gemayel: Žrtva atentata Nakon opsade prijestonice Bejruta, raste međunarodni pritisak koji dovodi do dogovora o tome da PLO napusti Liban pod međunarodnim nadzorom, dok se Izrael obavezuje na prestanak napredovanja u Bejrutu. Progon boraca PLO-a iz Bejruta je završen 1. septembra 1982. godine. Dva dana kasnije, IDF razmješta vojnike oko izbjegličkih logora Sabra i Šatila. Novoizabrani kršćanski predsjednik Libana Bachir Gemayel zagovara potpisivanje mirovnog sporazuma sa Izraelom, ali gine u atentatu 14. septembra 1982. godine.
Paranoja Ariela Šarona
Nekoliko sati nakon atentata, izraelski ministar odbrane Ariel Sharon odlučuje okupirati zapadni Bejrut zbog sumnje da su atentat skrivili palestinski ekstremisti, koji se nisu povukli prema dogovoru. Tijela pobijenih civila u Sabri i Šatili Sharon se osvrće na izbjegličke logore Sabru i Šatilu, prenapučene palestinskim izbjeglicama, označavajući ih skloništem oko 2.000 boraca PLO-a. Naređuje opkoljavanje logora, ali unutra ne šalje svoje vojnike, već u logor pušta Falangiste. Oko 150 Falangista, koje je predvodio Elie Hobeika, upalo je 16. septembra 1982. godine u logor s isprikom navodnog razoružanja palestinskih ekstremista. Izraelske snage pomagale zločin Iako nisu postojale nikakve informacije osim paranoje Ariela Sharona da u kampovima uopšte ima neko koga oni traže, Falangisti su tokom sljedeća dva dana ‘pročešljali’ logor, ubijajući civile, uključujući žene, djecu i starce. Brojna su svjedočanstva o žrtvama koje su sakaćene, silovane ili mučene na druge načine. Sve se dogodilo na očigled Izraelskih odbrambenih snaga. Čak su, tokom noći, izraelski vojnici na osmatračnicama držali upaljene lampe kako bi Falangistima omogućili rasvjetu, a također su im dopremili buldožere, municiju i namirnice. Kahan komisija istražuje zločine u Sabri i Šatili Nakon što se vijest o masakrima u Sabri i Šatili proširila svijetom, 25. septembra 1982. godine, oko 300.000 Izraelaca je protestovalo u Tel Avivu tražeći odgovore, odgovornost i istragu o tom činu. Izrael je bio prinuđen osnovati ‘Kahan komisiju’ koja je istražila cijeli slučaj.
Nepoznat tačan broj pobijenih
Tačan broj ubijenih u ovom pokolju niti nakon 30 godina nije poznat. Procjenjuje se da su četvrtina žrtava Libanci, a svi ostali Palestinci. Organizacija Crvenog krsta najprije objavljuje da su njihovi predstavnici izbrojali 328 tijela. Međutim, ovu brojku opovrgava komisija Kahan, ističući da njome nisu obuhvaćene sve žrtve masakra. Robert Fisk: Jedan od prvih vanjskih svjedoka zločina u Sabri i Šatili Komisija Kahan objavljuje da je broj žrtava pronađenih između 18. i 30. septembra 1982. godine – 460 (35 žena i djece među leševima). Izraelske službe navode brojku – između 700 i 800 žrtava, dok BBC tvrdi da je ubijeno ‘barem 800 Palestinaca’. Jedan od prvih novinara koji je stigao na mjesto masakra, Robert Fisk, u svom članku za The Independent navodi da je ubijeno 1.700 civila. Izraelski novinar Amnon Kapeliouk procjenjuje broj od 2.000 leševa koje je odnio Crveni krst, te između 1.000 i 1.500 ostalih leševa koje su uklonili Falangisti – ukupno između 3.000 i 3.500 pobijenih.
(protestba)