Da li je voda živo stvorenje!?

Rezultati do kojih je došao mogu iznenaditi samo one koji nisu imali priliku da dođu u kontakt sa radovima Viktora Schaubergera, čuvenog austrijskog naučnika, koji je još 20-ih godina prošloga vijeka tvrdio da se voda ponaša kao živo biće tj. da ima svoj život i smrt, i da ako sa njom nepravilno postupamo, ona može da se “razboli,” i prenese svoje “bolesno” stanje na sve druge organizme, biljke, životinje i ljude.

Masaru Emoto je uzeo nekoliko hiljada uzoraka vode iz izvora, rijeka i jezera, zatim ih zamrzavao i posmatrao ledene kristale pod mikroskopom. Primjetio je da potpuno čista, prirodna voda koja potiče iz planinskih potoka ili izvora, formira perfektne heksagonalne kristalne oblike neobične ljepote, dok su kristali koji potiču iz zagađenih ili stajaćih voda – nepravilni i deformisani.

Sveštenik iz lokalnog hrama, Kato Hoki, uzeo je dva uzorka vode iz istog jezera. Jedan je zamrznut – pa fotografisan. Voda je imala perfektnu šestougaonu kristalnu strukturu. Kada je Masaru Emoto kasnije takvu vodu izlagao klasičnoj muzici, voda je počela da formira pravilne kristale, po kojima se čak moglo znati da li joj se određena kompozicija  “sviđa”, ili ne. Tako recimo nakon “slušanja” Baha, kristali koje je ta voda formirala bili su skoro perfekne strukture. Destilovana voda je čak formirala vrlo lijepe kristale i ako joj se reklo – hvala, ili uputio bilo kakav znak pažnje ili ljubavi. Ako bi se na flašici sa uzorkom vode napisalo: Adolf Hitler, ili ako bi se taj uzorak izložio muzici tipa tehno ili heavi metal, a isto tako kad bi joj se uputila neka pogrdna riječ – voda bi odgovarala ovakvim tipom amorfnih struktura, bez formiranja kristala. Poruka je jasna, u svakom slučaju, čini se da njoj ta vrsta vibracija nikako ne odgovara. Još jedna od nevjerovatnih reakcija primjećena je nakon što se u  čašu vode doda samo jedna kap aromatičnog ulja bilo koje biljke. Ledeni kristali posmatrani kasnije pod mikroskopom imaju oblik cveta te iste biljke. Tako, ako vodi dodamo samo malo ekstrakta neke prirodne lekovite materije ili biljke, ona zadržava i oponaša njihovo ljekovito svojstvo, čak ako se i nebrojeno puta razrijedi, njena kristalna svojstva ostaju nepromjenjena!?!

Život vode

Voda je akumulator i transformator svih energija koje potiču na zemlji i u svemiru, i baza života na našoj planeti.

Kada padne na zemlju u obliku kiše, ponaša se kao djete koje je upravo došlo na svijet. Potpuno je čista i ne sadrži nikakve strane minerale i elemente.

Na svom putu kroz zemlju ona absorbuje sve na što naiđe, dok se na kraju ne pojavi kao “zrela osoba” na nekom svom vrelu, i onda nastavi svoj životni tok u obliku potoka, rijeka i jezera, ulazeći usput u interakciju sa svim životnim procesima na zemlji.

Kao mlada, tek došla na svijet, ona je nepogodna za piće, jer i na svom putu kroz probavni trakt čovjeka ona skuplja minerale iz njegovog organizma koji su joj potrebni za “rast” tako da npr. destilovana voda, nakon duže upotrebe, može da prouzrokuje ozbiljne probavne smetnje.

(Prema nalazima Keneta S. Dawisa i Johna A. Deja, prirodna izvorska voda se sastoji od 18 različitih molekularnih jedinjenja i 15 raznovrsnih jona, što ukupno čini 33 komponente. Destilovana voda i “kišnica”, za razliku od izvorske vode, ne sadrže te elemente. To bi značilo da je prirodna voda nešto mnogo više nego “H2O” – tj. jedinjenje 2 atoma vodonika sa jednim atomom kiseonika.)  

Tako, kao i dijete, ona u početku samo uzima a ništa ne daje, međutim, kad odraste, ona nam vraća sve ono što je do tada uzela, ili možda bolje rečeno – posudila.

Voda i pamti

Francuski profesor, Jak Benveniste, sa Francuskog Nacionalnog Instituta za Zdravlje i Medicinske Nauke, u Parizu, je još 1983 g. izveo jedan eksperiment čiji su rezultati uzdrmali ortodoksni naučni svijet, jer su pobili temelje na kojima počiva “moderna” fizika – i naučna misao uopće.

On je jednu vrstu vrstu bjelih krvnih ćelija koje se zovu – bazofili izlagao dejstvu anti-imunoglobulina E (aIgE), koji inače ima biološku osobinu da neutrališe bazofile. Htio je da vidi u kojoj najmanjoj koncentraciji će aIgE da ostvari efekat na bazofilne ćelije.

U tom eksperimentu on je dodavao jednu kap, homeopatskim rečnikom rečeno, – “majčinske otopine” (u ovom slučaju – aIgE) u 99 kapi destilovane vode, a onda je tu smjesu mućkao 30 sekundi. Nakon toga je uzeo jednu kap od te nove smjese pa ju dodao u drugih 99 kapi destilovane vode. Ponovio je takav proces 120 puta i nakon svakog razrjeđenja još uvijek je dolazilo do reakcije aIgE sa bazofilima. Ako pokušamo da upotrjebimo “malo” brojeva, to znači da je na kraju inicijalna otopina aIgE bila razrjeđena u odnosu 1:1+23 nule (broj koji je teško riječima izraziti), i još uvijek je ta nova otopina ostvarivala efekat na bazofilne ćelije. Kada su izvršili statistička izračunavanja, pokazalo se da je već poslije 23-ćeg razređenja, 100 triliona biliona molekula destilovane vode bilo dodano na svaku molekulu anti-imunoglobulina E, što znači da ni jedna molekula aIgE nije već odavno mogla da bude prisutna u novoj otopini, a do reakcije je još uvijek dolazilo.

Na kraju je zaključeno da je reakcija koja se još uvek odvijala mogla samo da bude rezultat FIZIČKE MEMORIJE VODE.

Da stvar bude interesantnija, pokazalo se da je otopina koja je 37 puta razrijeđena, bila više nego duplo efikasnija od one razrijeđene samo 3 puta!?

( To je još pre 200 godina otkrio “otac” homeopatske medicine, Samuel Haneman)  

Naravno, iako “naučno” uspostavljeni “matriks” sve više liči – na kulu od karata, on još uvek ne smije da se ruši, te su rezultati i ovog eksperimenta vrlo brzo zataškani.

U svakom slučaju baza na kojoj počiva homeopatska medicina je ovim eksperimentom bila i naučno dokazana, jedini je problem ostao to što sada znamo da voda zapamti i desetine hiljada raznoraznih hemikalija koje ispuštamo u atmosferu, rijeke i mora, i da bez obzira na to koliko je kasnije “glancamo”, filtriramo, “tretiramo” hlorom, fluorom itd. ona nam uredno vraća sve što smo u nju “uložili” (ili odložili).

Voda je ogledalo ljudske svjesti. Čovjek je nekada davno prvi put sebe ugledao – u vodi nekog potoka, rijeke ili jezera i voda mu je vrlo dugo služila kao jedino ogledalo. I danas nam voda većine rijeka i jezera može da posluži kao ogledalo, jedino što mi više ne želimo da se pogledamo u njemu. Već znamo da su slabe šanse da ćemo vidjeti nešto, a možda se i podsvjesno bojimo da bi ono malo što bi se možda i moglo nazreti – odrazilo našu pravu sliku.

Otkriće Masaru Emota pruža nam nadu, da bi možda mogli makar da zamolimo vodu – da nam oprosti za naše nepravedno ponašanje prema njoj.

 

Izvor: galaksija.com

Obrada: IslamBosna