Zaboravljeni dan odbrane

Bh. prijestolnica, zahvaljujući mladosti grada, Patriotskoj ligi, Zelenim beretkama, SDA i predsjedniku Aliji Izetbegoviću, preživjela je napad četvrte po moći armije u svijetu, i opsadu dugu više od 1.200 dana.

Tog majskog dana slomljena je kičma velikosrpskoj agresiji. Nadljudskim naporima, nošeni samo ljubavlju prema gradu i državi, i nevjerovatnom voljom i željom da sačuvaju svoje domove i porodice, goluroki i golobradi mladići izašli su pred tenkove i dobro obučene i opremljene agresorske vojnike, kojima je rečeno da će sve biti gotovo za nekoliko sati.

Iako su EU i SAD 6. i 7. aprila priznale BiH kao nezavisnu državu, general Kukanjac, “mali mrav”, i njegova soldateska ponašali su se kao da su svoji na svome.

Danas, 17 godina poslije, iste one bošnjačke političke, vojne i policijske zvaničnike koji su organizirali evakuaciju Kukanjca i njegovih vojnika iz Sarajeva, u zamjenu za predsjednika Izetbegovića, Srbija proglašava krivima za navodni ratni zločin.

Kada su već tako dosljedni u “proganjanju zločinaca”, a jasno je svima da se radi o političkoj ujdurmi Beograda, zašto se nisu pobrinuli da uhapse i kazne sve one koji su četiri godine sa brda iznad Sarajeva ubijali žene, djecu i starce? Nije valjda da  u za smrt 10.000 Sarajlija, od čega više od 1.500 djece, krivi samo zločinački generali Galić i Milošević?

Zbog svega što se događalo 2. maja, više je nego sramotno da većina općinskih, gradskih, entitetskih i državnih zvaničnika, zbog produženog vikenda, počnu tek 4. maja sa sjećanjem na herojsku odbranu grada i BiH.

Za razliku od njih, uz različita viđenja istine onoga što se tada zbilo, 2., 3. i 4. maj srpski zvaničnici svake godine, pokušavajući prekrojiti historijske činjenice, obilježavaju tačno onda kada se i jesu zbili određeni događaji.

Oni koji danas uživaju slobodu osiguranu već 2. maja 1992. godine nikako da nauče lekciju da se na istini o agresiji i zločinima mora stalno insistirati.

Izvor: Avaz