..je izgradio novi paganski grad na ruševinama Kudsa, u koji je Jevrejima bilo zabranjeno ući.
Međutim, oni nisu bili prognani iz čitave regije nego iz definisanog područja u kojem se nalazio novi grad.
Vremenom se broj kršćana u Kudsu povećao, na što je naročito uticao prelazak imperatora Konstantina na kršćanstvo. Znakovi posjeta i zaštitništva njegove majke Helene se još uvijek mogu vidjeti na građevinama današnjeg Kudsa. Pod kasnijim kršćansko Bizantijskim carstvom kršćanstvo je cvjetalo, a Jevrejima je još uvijek bilo dozvoljeno posjetiti Kuds samo jedanput godišnje. Tek pod islamskom državom se, najprije Emevijama (Umajadi), a zatim i Abasijama (Abbasidi), Jevrejima opet dozvolilo da se još jednom vrate u Kuds.
Muslimani su se u početku u namazu okretali prema Kudsu, a ne Mekki, pokazujući tako odmah na početku važnost ovoga grada u Islamu. Drugi halifa, Omer, r.a., je osvojio Kuds 637. godine, čime je bizantijska provincija Palestina Prima postala poznata kao Falestin, jedna od pokrajina islamske države. Nakon preko 400 godina, 1099. godine, uspostavljeno je latinsko kraljevstvo u Kudsu, kao rezultat evropskih krstaških ratova. Ovo zapadnjačko kraljevstvo je ponovno oslobodio Salahuddin (Saladin), muslimanski vojskovođa kurdskog porijekla, 1187. godine. Nakon perioda vladavine Ejubija (Ejjubida), Salahuddinovih potomaka, vlast je 1260. prešla u ruke memlučkih sultana iz Egipta.
250 godina je Palestina bila provincija Memlučke carevine čije je sjedište bilo u Kairu. Kuds i čitava ova regija je cvjetala zahvaljujući svojoj religijskoj važnosti i geografskom položaju na raskršću puteva između Afrike i Azije. Trgovci, putnici, hodočasnici i službenici vlasti su stizali u Quds iz velikih udaljenosti. Posjetioci starog grada Kudsa mogu i danas vidjeti memlučka kubeta i građevine, raštrkane među građevinama iz skorijih vremena.
Knjiga: Palestina: od Sulejmana a.s. do intifade
Preuzeto s IslamOnline.net